Ik heb mijn cursus schrijven weer opgepakt. Niet dat ik een beroemde schrijver ga worden maar ik dacht mijn ‘ik doe zo maar wat’ gehalte van mijn schrijven op deze manier te kunnen onderbouwen.

Tot nu toe ben ik niet echt onder de indruk.
Misschien ben ik wel gewoon te eigenwijs. Ik MOET dit , ik Moet dat, LEES dit. LEES dat. Ik hou niet eens van boeken lezen. De fantasie van anderen lezen, ik zie daar het nut niet zo van. Ik lees alleen boeken als het informatie geeft over dat waar ik op dat moment mee bezig bent of geïnteresseerd in ben.

In het nieuwe hoofdstuk van mijn cursus moet ik dingen omschrijven met mijn zintuigen zonder te zeggen wat het is en zonder mijn mening daarin weer te geven.
Ik moet nu bijvoorbeeld zeggen, als ik langs het metrostation Maashaven loop , dat daar een penetrante zure lucht hangt.
Eigenlijk hangt er gewoon een smerige zeiklucht. Maar ja, ‘smerige’ geeft mijn mening en met zeiklucht geef ik aan dat het urine is. Nou en?

Ik ben recht voor z’n raap. Waarom alles omschrijven? Als ik dan al een boek lees, zijn al die omschrijvingen het eerste wat ik oversla of snel door/overheen lees.

Ik moet ook boeken lezen om verschillende schrijfstijlen te leren kennen. Waarom? Ik doe het op mijn manier. Als je dat niet leuk vindt moet je vooral iets anders gaan lezen.
Mocht er iemand geïnteresseerd zijn in wat ik schrijf en het willen uitgeven dan gaat alles naar een poppetje die alles nakijkt en corrigeert. Dus……

Wel interessant vind ik de onderzoeken die gedaan zijn naar hoe ons brein werkt. Woorden als reminiscentie-effect, realisme, naturalisme, hippocampus enz. prikkelen dan wel weer mijn brein. HEERLIJK ! Maar verder ben ik nog niet echt onder de indruk.