Zo…. Eerst maar eens de ondertitel van mijn blog veranderd. Dit voelt als een soort afsluiting van deze heftige periode. Er is meer dan ziek zijn. Er is meer dan tegenslag.

En wat is er nieuw in mijn leven?
Een cursus schrijven volgen.

Niet omdat ik dan direct denk dat ik een beroemd schrijver ga worden. Maar ik ben deze cursus gaan doen om voor mezelf te onderbouwen wat ik doe.
Ik doe zo maar wat. Zo voelt het. Bang dat ik ineens niets meer te schrijven heb. Misschien kan ik het schrijven voor mezelf makkelijker maken of misschien is anders beter voor mij. Ik wil mezelf uitleggen wat ik doe.
Ik schrijf op gevoel. Als mijn gevoel even niets zegt, schrijf ik niets. Maar dit is een erg onzeker uitgangspunt. Ik weet ook dat ik fouten maak, maar ik kan niet echt aanwijzen waar ze zitten. Deze onzekerheden maken mij onzeker en dat wil ik niet meer zijn.
Zelfvertrouwen in wat ik doe is eigenlijk waar het om draait.

Voeding voor mijn hersenen is het ook.
De hunkering naar nieuwe informatie. Het gevoel slimmer te worden. Het gevoel dat ik niet stil sta. Het voeden van deze gevoelens geeft me een enorm goed gevoel.

Me goed voelen. Eigenlijk wel een goed uitgangspunt voor de rest van mijn leven.